بگذار سکوت قانون زندگی من باشد؛

وقتی واژه ها

درد را نمی فهمند...

+ تمام حرف ها همان سه نقطه هایی ست

که نوشته نمی شوند...

دیگر نه تویی هستی

نه حضوری

نه چراغی...

من برای همیشه

خاموش ِ خاموشم...

+ او مرا از چشمش انداخت،

من بلندش کردم تا اوج...

من روشنش کردم اما او خاموشی ام را جشن گرفت...

عطر تنت روی پیراهنت مانده

امروز بوییدمش... عمیق ِ عمیق...

و با هر نفس بغضم را سنگین تر کردم

و به یاد آوردم که دیگر

تنت سهم دیگری ست و

غمت سهم من...

+ آخر یه شب این گریه ها سوی چشمامو می بَره

عطر تنت از پیرهنی که جا گذاشتی می پَره...

با هم که قدم می زنیم

حسودیش می شود آفتاب

نه که هیچگاه قدم نزده است با ماه!

چقــدر زجرآور است اینکه

تو صاحب آرزویی باشی که

لذت تعبیرَش برای دیگریست...

دیوانه ام می كند...!

فكر اینكه

زنده زنده

نیمی از من را

از من جدا كنند!!

لطفا...

تا زنده ام با من بمان!...

مشت زدم بر زمين !

تکه اي خاک برداشتم !

بوييدمش ! بوسيدمش !

اين همان يار خلق نشده من است...!

به تو که نمی رسد،

فقط حریف واژه ها می شوم !
گاهی،
هوس می کنم،
… … …تمام کاغذهای سفید روی میز را،
از نام تو پرکنم …
تنگاتنگ هم،
بی هیچ فاصله ای !!
از بس،
که خالــی ام از تو …
از بس،
که تو را کـم دارم …
آخر مگرکاغذ هم،
زندگی می شود ؟

نامــــــت

خاطراتــــــت

بوســ ♥ـــــه هایـــــــت

و لـــمـــــس حـــــس بودنـــــــت

همـــه و همـــــه را بدست ســــــردِ باد سپــــــردم

یادم تو را فرامــ   - - - - -  ـ

ای آسمان !

لحظه ای مرا

به لاجورد دستانت بسپار

مرا نقاشی کن

و تصویر خرمنی از صبح را

بر گیسوی من بپاش

بگذار طلوع کنم