وقتی از چشم تو افتادم دل مستم شکست 
عهد و پیمانی که روزی با دلت بستم شکست 

ناگهان- دریا! تو را دیدم حواسم پرت شد 
کوزه ام بی اختیار افتاد از دستم شکست 

در دلم فریاد زد فرهاد و کوهستان شنید 
هی صدا در کوه،هی "من عاشقت هستم" شکست 

بعد ِ تو آیینه های شعر سنگم میزنند 
دل به هر آیینه،هر آیینه ایی بستم شکست 

عشق زانو زد غرور گام هایم خرد شد 
قامتم وقتی به اندوه تو پیوستم شکست

وقتی از چشم تو افتادم نمیدانم چه شد

پیش رویت آنچه را یک عمر نشکستم شکست…

عهد کرده ام که بدهکار نباشم به کسی

وای از دست محبتت که بدهکارم کرد...

به خاطر دوست داشتنت خجالت نکش ؛

اونی باید خجالت بکشه ،

که می دونه دوسش داری اما…

دوست داشتن “بلد” نیست  !!!

خنده ی تلخ من 
از گریه غم انگیزتر است،


کارم 
از گریه گذشته به آن می خندم.

روی قابی نوشته بود=شکسته است مواظب باشید

ولی من روی قلبم نوشتم شکسته است راحت باشید

درد دلت را به هیچ کس نگو

چون یاد میگیرند دلت ر

ا از کجا به درد آورند

پارسال با او زیر بارون راه میرفتم...

امسال راه رفتن او را با دیگری زیر بارون

اشکهایم را درآورد...

شاید باران پارسال اشکهای فرد دیگری بود

هی روزگار من به درک

خودت خسته  نشدی از دیدن

تصویر تکراری درد کشیدن من؟

قشنگی فاصله در این است که

گاهی بیادمان می اندازد

کسی هست تا دلتنگش شویم

یادداشت های سوخته ام را

به همراه تمام ناگفته هایم…

در بطری نهاده …و به دست امواج دریا سپردم…

سالها گذشت و من…در انتظار اینکه پیغامی از تو نرسید…

مآیوسانه از امواج دریا دل بریدم…

اما حیف..

بعد مرگ تو فهمیدم…تقصیر تو نبود

گناه از دریا نیز نبود…تقصیر من بود…

در بطری باز مانده بود…