خیلی خیلی دور...

دلم گرفته به اندازه وسعت تمام دلتنگی های عالم

شیشه قلبم انقدر نازک شده که با کوچکترین

تلنگری می شکند

می خواهم فریاد بزنم ولی واژه ای نمی یابم

که عمق دردم را در فریاد منعکس کنم

فریادی در اوج سکوت که همیشه برای خودم سر داده ام

دلم به درد می اید وقتی سر نوشت را به نظاره می نشینم

کاش می شد سرنوشت را با ان روزها شیرینم

عجین کرد

بغض کهنه ای گلویم را آزارد

نفرین به بودن وقتی با درد همراست

ای کاش باز هم کسی اشکهایم را نبیند

تنـهــــایی

نام دیگر پاییــــــــــز است

هر چه عمیق تـــــــــر

برگریزان خاطره هــــــایت بیشتـــــــــــر …!

دست سرنوشت را …

بـایـــــــد قطــــــــع ڪـــــــرد …

او دزد ” آرزوهـــــــاے ” مـن اســــــت …

زیاد خوب نباش …

زیاد دم دست هم نباش ...

زیاد که خوب باشی دل آدم ها را می زنی …

آدم ها این روزها عجیب به خوبی ،

به شیرینی ، آلرژی پیدا کرده اند …

زیاد که باشی ، زیادی می شوی …

برآنچه گذشت

آنچه شکست

آنچه نشد

آنچه ریخت

حسرت نخور

زندگی اگر آسان بود با گریه آغاز نمیشد…

یه جور خاصی شدم 

امروز با یه شوخی کوچیک انقدر گریه کردم

که واقعا فکر می کرد چیزیم شده و وجدان درد گرفته بود 

نمی دونم چه مرگم شده 

فقط دنبال بهانه می گردم 

بازم مثل دیوونه ها شدم 

صبح تا شب تو این اتاق و گوش کردن به یه آهنگ

اونم بی دلیل 

فقط دلم گرفــــــــــــــــــــــــــته 

البته همش هم بی دلیل نیست 

اما از به زبون آوردن حرف دلم وقتی واسه هیچکی مهم نیست 

خـــــــــــــــــــــــــــــــسته شدم 

تنها چیزی که دارم خوب یاد می گیرم خفه شدنه 

کاش وقتی از یه روز خسته می شدی 

می تونستی خودت عقربه ها رو جابه جا کنی

تا روز تمام بشه