اگه رفتی اگه تنها موندم 
کاش همون ادم سابق بودی 

منو یادت نمیاد میدونم تا همین جاشم ازت ممنونم 
دیگه حتی نفسم در نمیاد کاری جز دعا ازم بر نمیاد 
برو خوش باش برو شیرینم 
من به اینده تو خوش بینم 
 

برو که الهی خوش بخت بشی مثل من درد جدایی نکشی 

نوش جونت همه بی کسیام برو خوشبخت بشی 
منو ول کردی با دلواپسیام برو خوشبخت بشی 
اگه رفتی اگه تنها موندم برو خوشبخت بشی 
اگه تو خاطره هات جا موندم برو خوشبخت بشی 

بقیه در ادامه مطلب

دوستانم سرزنشم می کنند

می گویند:رفته را باید فراموش کرد

که باید با زنده ها زندگی کرد

در جوابشان لبخند می زنم،بلند می شوم

از روی میز برایت چای برمی دارم

می آیم کنار تو،نزدیک پنجره می ایستم

روی پنجه بلند می شوم و صورتت را می بوسم

آن ها بهت زده، نگاهم می کنند!

 قصـــه من هنــوز تمــام نشـده …

نمیـدانم چرا کــلاغــم زود به خـــانه اش رِسیــد …!!

شانه ات کو؟
دنیایم باز به هم ریخته…

تنهـ ــ ــــــایــــﮯ

 بـــﮯ خبـــــر نمــﮯ روב

بقیه در ادامه مطلب

هنوز هم ، حوالی خواب های

هیچ قصه گویی نیست که داستانش این گونه آغاز شود ، 
که یکی بود ، دیگری هم بود . همه با هم بودند .
و ما اسیر این قصه کهن ، برای بودن یکی ، یکی را نیست می کنیم .
از دارایی ، از آبرو ، از هستی . انگار که بودنمان وابسته نبودن دیگریست .
 هیچ کس نمیداند ، جز ما . هیچ کس نمی فهمد جز ما .
 و آن کس که نمی داند و نمی فهمد ، ارزشی ندارد ، حتی برای زیستن .
و این هنری است که آن را خوب آموخته ایم .
هنر نبودن دیگری

تورا دختر خانوم می‌نامند مضمونی که جذابیتش نفس‌گیر است… 

دنیای دخترانه تو نه با شمع و عروسک معنا پیدا می‌کند و نه با اشک و افسون. 

اما تمام این‌ها را هم در برمی‌گیرد… 

تو نه ضعیفی و نه ناتوان، چرا که خداوند تو را بدون خشونت و زورِ بازو می‌پسندد. 

اشک ریختن قدرت تو نیست، قدرت روح توست .

 

زندگی یعنی:
بخند هرچند که غمگینی،
ببخش هرچند که مسکینی،
فراموش کن هر چند که دلگیری.
اینگونه بودن زیباست هر چند که آسان نیست!



ﻋﺸــــﻖ ” ﯾﻌﻨﯽ..
حـــــتی اگه …
ﺑﺪﻭﻧﯽ ﻧﻤﯿﺨﻮﺍﺩﺕ !!
بدونی نمیشه !!
…
ﺍﻣﺎ ﻧﺘﻮﻧﯽ ﺗﺮﮐﺶ ﮐﻨﯽ!
ﻧﻪ ﺧﻮﺩﺷﻮ…
ﻧﻪ ﻓﮑﺮﺷﻮ…



تقدیم به همه ی دوستان
از همه شما ممنونم که میاین وبلاگم

امیدوارم که زندگی به کام همه شما شیرین باشه

با کسی باش که
وقتایی که دلت گرفته
حوصله نداری
ناراحتی
حس میکنی یه دنیا غم داری
بلد باشه شادت کنه
راه قلبتو بلد باشه
تنهات نزاه

خــــدا تنها روزنه امیدی است كه هیچگاه بسته نمی شود،
تنها كسی است كه با دهان بسته هم می توان صدایش كرد،
با پای شكسته هم می توان سراغش رفت، 
تنها خریداریست كه اجناس شكسته را بهتر برمی دارد، 
تنها كسی است كه وقتی همه رفتند می ماند، 
...وقتی همه پشت كردند آغوش می گشاید،
وقتی همه تنهایت گذاشتند محرمت می شود 
و تنها سلطانی است كه دلش با بخشیدن آرام می گیرد نه با تنبیه كردن. 
خـــــــــــدا را برایتان آرزو دارم...

خاطــــــره 

یعنی : 

یک سکوت غیرمنتظره 

میان خنده های بلند 




نــه از تنهــایــی مــی‌تــرســم،

نــه از تنهــا مــانــدن! 

تــرســم از 

تنهــا بــودن، 

در كنــار دیگــــــری ســت . . .

این سالها را خوب به خاطر بسپار 

سالهائی که لبخند دگرگیسی کاملی از غم شده 

و من هائی که در تنهائی شان غنی ترشده اند 

این سالهای با فصل مشترک درد را به خاطر بسپار 

سالهای بی تحویل را 

بهار تعبیر هیچ خواب روشنی نیست 

که در چرخش روزگار، ناگزیر می آید 

دستش را روی قلب یخ زده ات میگذارد 

تا حول حالنائی بشوی 

به شکوه تمام قدمهای پیش رویت 

با همه خستگی باید گذشت 

قدم برداشت 

رفت و زندگی را اززیر برفها بیرون کشید 

حتی اگر دیگر چهار گوشه اش را ندارد 

حتی اگر بوی نا میدهد 

بی اعتنا به تکرار ها و تکرارها 

باید چشم بست روی داستان سنگ و شیشه 

باید چشم گشود به رویاها که جوانه زده اند، 

در این بهار کمی بیشتر درنگ کنیم …

بعضی وقتا مجبوری تو فضای بغضت بخندی 

دلت بگیره ولی دلگیری نکنی
شاکی بشی ولی شکایت نکنی

گریه کنی اما نذاری اشکات پیدا شن

خیلی چیزارو ببینی ولی ندیدش بگیری

خیلی حرفارو بشنوی ولی نشنیده بگیری

خیلی هادلتو بشکنن و تو فقط سکوت کنی. . .







می شود باران ببارد؟

همین امشب!

قول می دهم فقط

قطره های پاکش را بغل کنم!
و بی هیچ اشکی
دستهایش را بگیرم
قول می دهم
فقط بویش را حس کنم!
اصلا اگر ببارد
فقط از پشت پنجره نگاهش می کنم
قول می دهم برایش شعر نگویم
فقط... می شود؟
امشب.... ؟

خدایا

دلم به اندازه تمام روزهای بارانی تنگ است

دلم عجیب گرفته… 
دل‌گیرم از آدمک‌هایی 
که تنها سایه‌ای هستند 
از تمام آنی که می‌نمایند 
دل‌گیرم از نقاب‌هایی که بر چهره می‌کشند 
دل‌گیر از صورتک‌ها… 

من نمی‌فهمم… 
به خدا که من نمی‌فهمم… 
نمی‌دانم چرا آدم‌ها تنها برایِ یک تجربه، 
یک تصور، یک خیال، 
یک عطش برای سر دادنِ ترانه‌ی تشنگی، 
وخیالِ خامِ آنچه هیچ‌گاه نیستند، 
زندگی آدم دیگری را به بازی می‌گیرند؟! 
به خدا من نمی‌فهمم… 
نمی‌فهمم چگونه شد که در این عصر آهن و اصطکاک 
این‌چنین تصوارت آهنین و قلب‌های سخت و ذهن‌های جامدی شکل گرفت… 
این همه آهن، این همه سختی، این همه جهل، 
این همه صورتک… 
و این همه من، تنها، خسته، رویارو 

آی آدم‌ها! آدم‌ها، آدم‌ها، آدمک‌ها… 
آی آدم‌هایی که بی‌چراغ دوست می‌دارید 
آدم‌هایی که به هوسِ سرک کشیدن به یک دیوارِ کوتاه 
بی‌نیاز از چهارپایه و نردبان 
سر خم می‌کنید و 
آرامشِ آن‌سویِ دیوار را می‌ستانید : 
به خدا 
آن آدمِ ساده که دیوارِ دلش کوتاه است، 
وسیله‌ی برای ابراز و ارضای عقده‌ها و آرزوهایِ تو نیست! 
تو را به خدا، اینقدر سرک نکشید 
در این عصرِ صورتک‌های دروغین 
دنیا بیش از همیشه به سادگیِ ساده‌ها محتاج است 
تو را به خدا اینقدر آزارشان ندهید 
بگذارید سادگیِ دوست‌داشتن‌های بی دلیل 
افسانه‌ای در قصه‌های کودکی‌مان نباشد 
بگذارید که سال‌ها بعد 
سادگانِ دل‌داده 
پاکیِ دوست‌داشتن‌های بی‌دلیل 
و عشق‌های جاودانه را 
تنها در انیمیشنِ سیندرلا جستجو نکنند! 

من هنوز، اینجا برای تو 
از پشت این دیوار سخن می‌گویم 
از پشتِ دیوارِ خودخواهی و جهل 
از این ورِ پرچینِ کوتاهِ دلم 
از سرزمینِ دوست داشتن‌های بی دلیل 
و از قلب همان مهدی 
که هنوز چشم‌هایش خیس می‌شود 
در سوگِ زخم روییده بر آرنجِ یک کودک، بر بالِ کبوتر 
پسری که هنوز یادش هست 
شوقِ آن دو چشمِ خیس که با آن می‌نگریست 
دخترک مهدکودک را 
پسری، که رازِ بی چتر در باران راه رفتن می‌داند 
و بویِ نیلوفر را از هفت فرسخی، در دلِ مرداب باز می‌شناسد 
من هنوز از پشت دیوار آدمک‌ها سخن می‌گویم 
از سایه روشن خاطراتِ شیرینِ کودکی‌هایمان 



خدای عاشقانِ خسته، دل شکسته! 
تو می‌دانی 
چقدر سخت است ساده بودن 
و ساده ماندن 
در دنیای آدمک‌ها، نقش‌ها، نقاب‌ها، ادعاها 
و چه جرم بزرگیست سادگی‌! 
که اینگونه تنِ نحیفِ عشق به درد می‌آید… 
تو را قسم به اشک‌های لرزانِ آن دلِ ساده 
که ساده شکست 
تو را قسم به نگاهِ نگرانِ چشم‌های منتظر به راه 
تو را قسم به سادگیِ آن “اسمِ سه حرفی” 
تو را به “عشق”، به “اشک”، تو را به “خدا” قسم 
هوایِ سادگانِ عاشق‌ات را داشته باش…




          بچه ها نمیدونم این نوشته از کیه
          ولی حرف دل خیلی از ماهاست
           راستی ولنتاین همه شما مبارک

" همیشه باید یک کسی باشد که حتی اگر به جای کلمات فقط سه نقطه گذاشتی در یک صفحه سفید ، 
 بدانی که می داند یعنی چه ! . . . 
همیشه باید کسی باشد ! تا بغض هایت را قبل از لرزیدن چانه ات بفهمد ! 
باید کسی باشد که وقتی صدایت لرزید ! بفهمد ! 
که اگر سکوت کردی بفهمد ! باید کسی باشد ! 
که اگر بهانه گیر شدی ! بفهمد ! 
باید کسی باشد که اگر سردرد را بهانه آوردی برای رفتن ! نبودن ! بفهمد ! 
باید کسی باشد که اگر حرف های بی معنی زدی بفهمد ! 
باید کسی باشد بفهمد که درد داری ! که زندگی درد دارد ! بفهمد که دلگیری ! بفهمد که دلت برای چیزهای 
کوچک تنگ شده !!! 
همیشه باید کسی باشه که وقتی دلت گرفت سرتو بزاری رو شونش تا میتونی بباری 
ولی نیست . . . .

بعد از من اگر روزی بغض گلویت را فشرد... 

پای احساست اگر بر سنگ خورد... 

یا اگر یک روز دستان تو هم 

گرمی دست کسی را در میان خود ندید... 

و ندر آن هنگام تلخ 

که فضای سینه ات جز آه آتشناک 

چیزی را نمی داد گذر... 

یادی از این پسر افسرده کن 

بعد از من اگر زین کوچه ها 

قلب تنهایی گذشت... 

در نگاه او اگر برق نیاز 

بر دو پایش پینه بود... 

یادی از این خسته ی دلمرده کن 

روزگاری بعد از این شاخه خشکی اگر دیدی به باغ... 

بلبل افسرده ای دیدی به شاخ... 

یادی از این شاعر پژمرده کن 

گر شبی تنها شدی در خلوتی... 

یافتی از بهر گریه مهلتی... 

لیک اشکی گونه ات را تر نکرد... 

درد خود را با خدا گفتی ولی باور نکرد... 

روزگاری بعد از این 

گر تو هم عاشق شدی... 

یاد کن از من که... 

هیچ... 






ما همه با زندگی معامله می کنیم …! 
با خودمان هم معامله میکنیم و با کسانی که دوستشان داریم هم …! 
اگر نبخشی ، نمی بخشم 
خیانت کنی ، خیانت میکنم 
بدی کنی ، بدی میکنم 
دروغ بگویی ، دروغ می گویم 
و همیشه کوچک می مانیم ؛ 
بدون تجربه ی زندگی بالاتر و آرمانی تر …! 
این را بدانیم که با خوب ، خوب بودن هنر نیست ...

وقتی مرا نقاشی می کردی زیبا نقاشی ام کردی ممنون!!!
 سالم نقاشی ام کردی باز هم ممنون... با غرور نقاشی ام کردی باز هم ممنون... 
ولی آخه خدا جونم چرا تنها نقاشی ام کردی؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ 



مرگ آن نیست که در قبر سیاه دفن شوم 
مرگ آن است که از خاطر تو با همه ی خاطره ها محو شوم 




وفای شمع را نازم که بعد از سوختن ... به صد خاکستری در دامن پروانه می ریزد ...
 نه چون انسان که بعد از رفتن همدم ... گل عشقش درون دامن بیگانه می ریزد 




عشق فراموش کردن نیست بلکه بخشیدن است
 عشق گوش دادن نیست بلکه درک کردن است
 عشق دیدن نیست بلکه احساس کردن است
 عشق کنار کشیدن و جا زدن نیست بلکه صبر داشتن و ادامه دادن است.

یک...
یک درخت میتواند شروع یک جنگل باشد؛
یک لبخند میتواند آغازگر یک دوستی باشد؛
یک دست می تواند یاریگر یک انسان باشد؛
یک واژه می تواند بیانگر هدف باشد؛
یک شمع می تواند پایان تاریکی باشد؛
یک خنده می تواند فاتح دلتنگی باشد؛
امید می تواند رافع روحتان باشد؛
یک نوازش می تواند راوی مهرتان باشد؛
یک زندگی می تواند خالق تفاوت باشد؛

امروز آن "یک" باشید...

تو می دانی چه احساسی دارم
تو می شنوی که چگونه می اندیشم
تو درک می کنی..
تو دوست منی..

روزت بخیر دوست من