بعد از من اگر روزی بغض گلویت را فشرد... 

پای احساست اگر بر سنگ خورد... 

یا اگر یک روز دستان تو هم 

گرمی دست کسی را در میان خود ندید... 

و ندر آن هنگام تلخ 

که فضای سینه ات جز آه آتشناک 

چیزی را نمی داد گذر... 

یادی از این پسر افسرده کن 

بعد از من اگر زین کوچه ها 

قلب تنهایی گذشت... 

در نگاه او اگر برق نیاز 

بر دو پایش پینه بود... 

یادی از این خسته ی دلمرده کن 

روزگاری بعد از این شاخه خشکی اگر دیدی به باغ... 

بلبل افسرده ای دیدی به شاخ... 

یادی از این شاعر پژمرده کن 

گر شبی تنها شدی در خلوتی... 

یافتی از بهر گریه مهلتی... 

لیک اشکی گونه ات را تر نکرد... 

درد خود را با خدا گفتی ولی باور نکرد... 

روزگاری بعد از این 

گر تو هم عاشق شدی... 

یاد کن از من که... 

هیچ... 






ما همه با زندگی معامله می کنیم …! 
با خودمان هم معامله میکنیم و با کسانی که دوستشان داریم هم …! 
اگر نبخشی ، نمی بخشم 
خیانت کنی ، خیانت میکنم 
بدی کنی ، بدی میکنم 
دروغ بگویی ، دروغ می گویم 
و همیشه کوچک می مانیم ؛ 
بدون تجربه ی زندگی بالاتر و آرمانی تر …! 
این را بدانیم که با خوب ، خوب بودن هنر نیست ...