گمم نکن...

در گوشه ای از حافظه ات آرام مینشینم.

فقط بگذار بمانم.

یه نفر ازم پرسید:میشناسیش؟

هـــــــــــــزار تا خاطره  اومد جلوی چشمم

امـــــــــــــا

فقط یه لبخند زدم و گفتم:

میشناختمش.

پرم از تنهایی..

پرم از هرچی دلتنگیه..

پرم از دلشوره..

از بی تو بودنها..

پرم از اشکهایی که باید رو شونه های تو خالی کنم..

چرا نیستی؟چرا احساست نمیکنم ..!

بدجور دلم گرفته..

این نفس کشیدنای اجباریو نمیخوام..

این خنده های تلخو و زورکیو نمیخوام..

دلم آرامش میخواد..
خدایا آنقدر خرابم که هیچ مرهمی آرامم نمی کند!

مرا در آغوش خود بگیر؛ دلم آرامشِ خدایی می خواهد.

دیدی ای غمگین تر از من

بعد از آن دیر آشنایی

آمدی خواندی برایم

قصه ی تلخ جدایی

امروز هم شکست

عهدی که با آمدنت بسته بودم...

منتظر خداحافظی من نباش

من

هر که را به خدا سپردم

پــــــــــــــــــــس نیاورد..

یادم باشد دیگر هرگز خاطره هایم را کند و کاو نکنم 

مثل آتش زیر خاکستر می ماند...

حساب از دستم در رفته...

چندمین بار است که با یاد نگاه آخرت آتش

می گیرم...؟!

خوش نمیگذره!!!!

فقط...

خوشم که

داره میگذره...

این روزها جور زمستان را من می کِشم

نمی بارد؛ من می بارم...

"هوا شناس ِ من" نگاهم کن

بارش پراکنده با غبار محلی ام

نمی دانم چه کسی نماز باران خوانده برایم

نمی دانم...

این روزها اصلا حواست به من نیست

دیگر خبری از من نمی گیری

اما با این حال درکت می کنم

با او بودن تمام وقتت را گرفته است...

+ جای خالیت را، با فرض پُر کرده ام...

حرامش باد آنکه پُر کرد جای مرا.

موسیقی درونت را چه کسی می نوازد که

صدای سکوتش

تمام هستی ام را فرا گرفته است؟؟!!!

+ آرام تر سکوت کن!

صدای بی تفاوتی هایت آزارم میدهد...

وقتی می دانم کسی تمایلی به شنیدن صدایش ندارد!!!

این روزها من . . .

خدای سکوت شده ام؛

خفقان گرفته ام تا آرامش اهالی دنیا،

خط خطی نشود . . .!!! 

بگذار سکوت قانون زندگی من باشد؛

وقتی واژه ها

درد را نمی فهمند...

+ تمام حرف ها همان سه نقطه هایی ست

که نوشته نمی شوند...

دیگر نه تویی هستی

نه حضوری

نه چراغی...

من برای همیشه

خاموش ِ خاموشم...

+ او مرا از چشمش انداخت،

من بلندش کردم تا اوج...

من روشنش کردم اما او خاموشی ام را جشن گرفت...

عطر تنت روی پیراهنت مانده

امروز بوییدمش... عمیق ِ عمیق...

و با هر نفس بغضم را سنگین تر کردم

و به یاد آوردم که دیگر

تنت سهم دیگری ست و

غمت سهم من...

+ آخر یه شب این گریه ها سوی چشمامو می بَره

عطر تنت از پیرهنی که جا گذاشتی می پَره...

با هم که قدم می زنیم

حسودیش می شود آفتاب

نه که هیچگاه قدم نزده است با ماه!

چقــدر زجرآور است اینکه

تو صاحب آرزویی باشی که

لذت تعبیرَش برای دیگریست...

دیوانه ام می كند...!

فكر اینكه

زنده زنده

نیمی از من را

از من جدا كنند!!

لطفا...

تا زنده ام با من بمان!...

مشت زدم بر زمين !

تکه اي خاک برداشتم !

بوييدمش ! بوسيدمش !

اين همان يار خلق نشده من است...!

به تو که نمی رسد،

فقط حریف واژه ها می شوم !
گاهی،
هوس می کنم،
… … …تمام کاغذهای سفید روی میز را،
از نام تو پرکنم …
تنگاتنگ هم،
بی هیچ فاصله ای !!
از بس،
که خالــی ام از تو …
از بس،
که تو را کـم دارم …
آخر مگرکاغذ هم،
زندگی می شود ؟