روزی آرزو داشتم بر بلندترین ارتفاع دنیا با همه وجودم صدایت كنم 

تا شاید طنین صدایم در تمامی كوچه پس كوچه ها بگردد 

و گوش های تو را تسخیر كند و یادت بیاید كه كسی در خلوت خود تو را می خواند. 

كسی كه همه حجم تنهایی اش با حضورت پر می شد. 

كسی كه قصه هایش را برایت می سراید و شاید نطقش با تو باز شد 

و اكنون در حصار سكوت گرفتار آمده است. 

اما امروز می خواهم فقط نامت را در خاطره ام بسپارم 

و بعنوان یك حادثه زیبا در كنج ذهنم قاب كنم. 

می خواهم در كنار همه خاطرات زیبایم بمانی...!!!