دلتنگم براي تو ، زندگي ام فداي تو ، اين قلبم هديه اي ناقابل ، تقديم به تو.

نفس کشيدنم مديون توام ، من گرفتار توام ، به خدا تا آخرين نفس وفادار توام.

.

.

.

تا چشمانت را ديدم دلم لرزيد

تا تو را ديدم ديگر چشمهاي جز تو کسي را نديد

پرنده ي تنها از قفس دلم پريد

قلبم صداي تپشهاي قلبت را شنيد ، سرنوشت لبخندي زد و گفت شما عاشقيد.

.

.

.

عاشق گلي هستيم که سالها در جستجوي او گشته ام ،

با چشمهاي خيس به او رسيدم

او را از شاخه اش نچيدم تا خشک نشود ، مثل قلب من پر پر و شکسته نشود.

در همانجا برايش مردم و گفتم همانجا خاکم کنيد ،

تا وقتيکه مردم  با نام او رهسپارم کنيد !

.

.

.

اينگونه مرا نگاه نکن ، فکر کرده اي که از نگاهت خسته ميشوم ،

نه عزيزم بيشتر از اينکه هستم عاشقت ميشوم

پس آنقدر نگاهم کن ، تا ديوانه شوم ،

باز هم نگاهم کن تا از حال بروم و فداي عشقت شوم.

.

.

.

چرا به بيراهه ميروم ، دلم گرفته ،

به دنبال آشيانه ميروم ، آشيانه من کجاست ،

دل من خسته و تنهاست ، کسي ميشوند فرياد مرا ،

نه عزيزم اينجا سرزمين غمهاست.

.

.

.

نا اميد نشو ، که اميدت از همين دور دستها نيز پيداست ،

عمر عشق زودگذر نيست ، تا آخر دنياست.

در مرام عشق رفتن نيست ، در مرامش دلشکستن نيست 

. 

.

.  

تو شکوفه اي در کوير دلم هستي

تنها يار و همدم و زندگي ام هستي،

چه بخواهي ، چه نخواهي تا ابد در قلب من هستي.

تو برايم بهترين هستي ، دنيا را نميخواهم ، تو زندگي من هستي

.

.

.

حالا تو هستي و آسماني پر ستاره

قلبم مثل گذشته تنها نيست ، نفس گرفته است دوباره

حالا تو هستي و دل پر از احساس من

تو در آن طوفان پر از درد شدي يک قايق نجات براي من

.

.

.

مرا تنها نگذار ، تازه گل هميشه بهاري مثل تو را پيدا کرده ام ،

آنقدر در جاده هاي بي کسي گشته ام که همسفر مهرباني مثل تو را يافته ام

.

.

.

نميدانم در اين زمانه بايد به چه کسي دل بست ، اين سوي زندگي من هستم ،

آن سوي ديگر قلبهاي مست.

دوباره قطره اي ديگر از اشک بر گونه ام نشست ،

و باز هم شکست قلبي که به اميد بودنت به انتظار فردا نشست .

.

.

.

اگر ياد تو نبود ، حال من از تنهايي گرفته بود ، اگر تو نبودي ،

دلم به چه کسي خوش بود.

دلم به تو خوش است ، که تو هستي و دلم در پي تو است .

.

.

.

پنجره را باز ميکنم

طلوع را ميبينم و غروب غمها را فراموش ميکنم

از اينکه در قلبم هستي و عشق مني افتخار ميکنم

دلم برايت تنگ شده عزيزم ، اين را اعتراف ميکنم

.

.

.

ميترسم بميرم و نتوانم تو را در آغوش بگيرم

نگذار که با حسرت يک لحظه گرفتن دستهايت بميرم.

ميترسم بميرم و نتوانم به تو ثابت کنم که عاشقت هستم ،

ميترسم روزي بيايي و بگويي که من لايقت نيستم.

.

.

.

اين هوا ، هواي دلگيريست ، فصل قلبم پاييزيست.

آسمان قلبم ابريست ، دلم گرفته ، اين چه درديست.

.

.

.

غم به استقبال آمدنم نشسته ، قايق اميدم به گل نشسته ،

تمام درهاي قلبت به رويم بسته ،

مرا تنها نگذار ، به خدا دلم گرفته

بشنو دردهاي مرا بغض گلويم را گرفته …

.

.

.

به يادت هست فرياد دوستت دارم را

به يادت هست از اول کوچه دويدن، به شوق در آغوش کشيدن من را

ميگفتي ميخواهم دنيا نباشد اما مرا داشته باشي

يک لحظه نيز نيامده که بدون من نفس کشيده باشي

حالا من هستم و نگاهي خسته ، به چه کسي بگويم دردهاي اين دل شکسته

.

.

.

بگذار اشک بريزم نگو طاقت ديدن اشکهايم را نداري ،

به خدا تو حال مرا نداري، تو جاي من نيستي و قلب شکسته در سينه نداري

.

.

.

اين خزان با تو بهاري شده ، دلم برايت تنگ شده ،

در کنار تو بودن تنها آرزويم شده ، نامت ورد زبانم شده ،

عشق تو بهانه اي براي بودنم شده ، رفتنت کابوس هر شبم شده .

.

.

.

يادش بخير زماني که عشق بود و عاشقي

مجنون جان ميداد براي ليلي.

يادش بخير زماني که وفا بود و صداقت

دلتنگي و انتظار نيز که جاي خودش بود ، بماند…

.

.

.

من و  تو در کنار هم ، تو در آغوش مني و من غرق در احساساتم

سکوت سهم اين لحظه عاشقانه ،

در قلبم فرياد ميزنم عشق من دوستت دارم صادقانه