دلتنگی های منو هیچ قلمی نمی تونه بنویسه

دلتنگی های من ازجنس سکوته

سکوتی که در چشمان تو فریاد میشود

اگه رفتی اگه تنها موندم 
کاش همون ادم سابق بودی 

منو یادت نمیاد میدونم تا همین جاشم ازت ممنونم 
دیگه حتی نفسم در نمیاد کاری جز دعا ازم بر نمیاد 
برو خوش باش برو شیرینم 
من به اینده تو خوش بینم 
 

برو که الهی خوش بخت بشی مثل من درد جدایی نکشی 

نوش جونت همه بی کسیام برو خوشبخت بشی 
منو ول کردی با دلواپسیام برو خوشبخت بشی 
اگه رفتی اگه تنها موندم برو خوشبخت بشی 
اگه تو خاطره هات جا موندم برو خوشبخت بشی 

بقیه در ادامه مطلب

دوستانم سرزنشم می کنند

می گویند:رفته را باید فراموش کرد

که باید با زنده ها زندگی کرد

در جوابشان لبخند می زنم،بلند می شوم

از روی میز برایت چای برمی دارم

می آیم کنار تو،نزدیک پنجره می ایستم

روی پنجه بلند می شوم و صورتت را می بوسم

آن ها بهت زده، نگاهم می کنند!

در بین نظرات خوانندگان وبلاگم

یک نفر بی نام و نشان هست

که من عجیب امیدوارم

آن یک نفر..

تو باشی!

عشقم:

همین که می خواهم باور کنم

همه ی روز هایی را که با تو در این خانه زندگی کرده ام

خواب بوده اند..

دکمه ی پیراهنت را پیدا می کنم! 

می گویند نا امیدی از درگاه خداوند کفر است

من کافر نیستم، وتو

بر می گردی..

 قصـــه من هنــوز تمــام نشـده …

نمیـدانم چرا کــلاغــم زود به خـــانه اش رِسیــد …!!

شانه ات کو؟
دنیایم باز به هم ریخته…

تنهـ ــ ــــــایــــﮯ

 بـــﮯ خبـــــر نمــﮯ روב

بقیه در ادامه مطلب

هنوز هم ، حوالی خواب های

بقیه عکس ها در ادامه مطلب

هیچ قصه گویی نیست که داستانش این گونه آغاز شود ، 
که یکی بود ، دیگری هم بود . همه با هم بودند .
و ما اسیر این قصه کهن ، برای بودن یکی ، یکی را نیست می کنیم .
از دارایی ، از آبرو ، از هستی . انگار که بودنمان وابسته نبودن دیگریست .
 هیچ کس نمیداند ، جز ما . هیچ کس نمی فهمد جز ما .
 و آن کس که نمی داند و نمی فهمد ، ارزشی ندارد ، حتی برای زیستن .
و این هنری است که آن را خوب آموخته ایم .
هنر نبودن دیگری

تورا دختر خانوم می‌نامند مضمونی که جذابیتش نفس‌گیر است… 

دنیای دخترانه تو نه با شمع و عروسک معنا پیدا می‌کند و نه با اشک و افسون. 

اما تمام این‌ها را هم در برمی‌گیرد… 

تو نه ضعیفی و نه ناتوان، چرا که خداوند تو را بدون خشونت و زورِ بازو می‌پسندد. 

اشک ریختن قدرت تو نیست، قدرت روح توست .

 

 دراز می کشم

روبروی آسمان
با سرانگشت خیالم می کشم
ستاره ای نیمه جان...

نشسته بر بالینش 
آدمکی تنها...
دعا بر لب
در حسرت آمین ها...

آدمک غمگین 
چقدر شبیه من
ستاره ای ندارد
میان هفت آسمان...





دریای نگاهت آرام بود
جذب موج های مهربانیت شدم...

نمی دانستم 
در پس آنهمه آرامش
طوفانی نهفته
خشمگین

چنان در هم کوبید 
احساسم را
غرق شدم...

خسته 
شکسته
غمگین

ببین چطور 
بازیچه ی جزر و مد احساست شدم...







گاهی وقتا یه عمر نمی تونی خودتو ببخشی
که چرا به اندازه لحظه ای به حرف وقول یکی اعتماد کردی
چون بعضی ها به اندازه یه ثانیه هم ارزش ولیاقت خوب فکر کردن وندارن
 شرافت گرگ خیلی بهتر از روباه مکاره..

زندگی یعنی:
بخند هرچند که غمگینی،
ببخش هرچند که مسکینی،
فراموش کن هر چند که دلگیری.
اینگونه بودن زیباست هر چند که آسان نیست!



ﻋﺸــــﻖ ” ﯾﻌﻨﯽ..
حـــــتی اگه …
ﺑﺪﻭﻧﯽ ﻧﻤﯿﺨﻮﺍﺩﺕ !!
بدونی نمیشه !!
…
ﺍﻣﺎ ﻧﺘﻮﻧﯽ ﺗﺮﮐﺶ ﮐﻨﯽ!
ﻧﻪ ﺧﻮﺩﺷﻮ…
ﻧﻪ ﻓﮑﺮﺷﻮ…



تقدیم به همه ی دوستان
از همه شما ممنونم که میاین وبلاگم

امیدوارم که زندگی به کام همه شما شیرین باشه

با کسی باش که
وقتایی که دلت گرفته
حوصله نداری
ناراحتی
حس میکنی یه دنیا غم داری
بلد باشه شادت کنه
راه قلبتو بلد باشه
تنهات نزاه

خــــدا تنها روزنه امیدی است كه هیچگاه بسته نمی شود،
تنها كسی است كه با دهان بسته هم می توان صدایش كرد،
با پای شكسته هم می توان سراغش رفت، 
تنها خریداریست كه اجناس شكسته را بهتر برمی دارد، 
تنها كسی است كه وقتی همه رفتند می ماند، 
...وقتی همه پشت كردند آغوش می گشاید،
وقتی همه تنهایت گذاشتند محرمت می شود 
و تنها سلطانی است كه دلش با بخشیدن آرام می گیرد نه با تنبیه كردن. 
خـــــــــــدا را برایتان آرزو دارم...

گل پامچال، گل پامچال ، بیرون بیا
فصل بهاره ، عزیز موقع کاره
شکوفاهان، غنچه وا کنید، غنچه وا کنید
بلبل سر داره ؛ بلبل سر داره
بیا دل بیقراره ، بیا فصل بهاره
گل پامچال، گل پامچال ، بیرون بیا
فصل بهاره ، عزیز موقع کاره
شکوفاهان، غنچه وا کنید، غنچه وا کنید
بلبل سر داره ؛ بلبل سر داره
بیا دل بیقراره ، بیا فصل بهاره
بیا بشیم کاول اوسانیم، دانه بشانیم
هر تومی جانه، عزیز موقع کاره؛ بیا فصل بهاره
مهتاب شبان، مهتاب شبان
آیم و آیم ، آیم و دیگ دی سر؛ عزیز می جان و دلبر
مهتاب شبان، مهتاب شبان
آیم و آیم ، آیم و دیگ دی سر؛ عزیز می جان و دلبر
ب بیا بشیم کاول اوسانیم، دانه بشانیم
هر تومی جانه، عزیز موقع کاره؛ بیا فصل بهاره
گل پامچال، گل پامچال ، بیرون بیا
فصل بهاره ، عزیز موقع کاره
شکوفاهان، غنچه وا کنید، غنچه وا کنید
بلبل سر داره ؛ بلبل سر داره

خاطــــــره 

یعنی : 

یک سکوت غیرمنتظره 

میان خنده های بلند 




نــه از تنهــایــی مــی‌تــرســم،

نــه از تنهــا مــانــدن! 

تــرســم از 

تنهــا بــودن، 

در كنــار دیگــــــری ســت . . .

این سالها را خوب به خاطر بسپار 

سالهائی که لبخند دگرگیسی کاملی از غم شده 

و من هائی که در تنهائی شان غنی ترشده اند 

این سالهای با فصل مشترک درد را به خاطر بسپار 

سالهای بی تحویل را 

بهار تعبیر هیچ خواب روشنی نیست 

که در چرخش روزگار، ناگزیر می آید 

دستش را روی قلب یخ زده ات میگذارد 

تا حول حالنائی بشوی 

به شکوه تمام قدمهای پیش رویت 

با همه خستگی باید گذشت 

قدم برداشت 

رفت و زندگی را اززیر برفها بیرون کشید 

حتی اگر دیگر چهار گوشه اش را ندارد 

حتی اگر بوی نا میدهد 

بی اعتنا به تکرار ها و تکرارها 

باید چشم بست روی داستان سنگ و شیشه 

باید چشم گشود به رویاها که جوانه زده اند، 

در این بهار کمی بیشتر درنگ کنیم …

بعضی وقتا مجبوری تو فضای بغضت بخندی 

دلت بگیره ولی دلگیری نکنی
شاکی بشی ولی شکایت نکنی

گریه کنی اما نذاری اشکات پیدا شن

خیلی چیزارو ببینی ولی ندیدش بگیری

خیلی حرفارو بشنوی ولی نشنیده بگیری

خیلی هادلتو بشکنن و تو فقط سکوت کنی. . .







می شود باران ببارد؟

همین امشب!

قول می دهم فقط

قطره های پاکش را بغل کنم!
و بی هیچ اشکی
دستهایش را بگیرم
قول می دهم
فقط بویش را حس کنم!
اصلا اگر ببارد
فقط از پشت پنجره نگاهش می کنم
قول می دهم برایش شعر نگویم
فقط... می شود؟
امشب.... ؟

خدایا

دلم به اندازه تمام روزهای بارانی تنگ است

همسرم با صدای بلندی گفت : تا کی میخوای 
سرتو توی اون روزنامه فرو کنی ؟ میشه بیای و به دختر جونت بگی غذاشو بخوره ؟ 
روزنامه را به کناری انداختم و بسوی آنها رفتم . تنها دخترم آوا به نظر 
وحشت زده می آمد و اشک در چشمهایش پر شده بود . ظرفی پر از شیر برنج در 
مقابلش قرار داشت ، آوا دختری زیبا و برای سن خود بسیار باهوش بود ! گلویم 
رو صاف کردم و ظرف را برداشتم و گفتم : چرا چندتا قاشق گنده نمی خوری ؟ فقط 
بخاطر بابا عزیزم ! آوا کمی نرمش نشان داد و با پشت دست اشکهایش را پاک 
کرد و گفت : باشه بابا ، می خورم ، نه فقط چند قاشق ، همشو می خوردم ولی 
شما باید … آوا مکث کرد !!! بابا ، اگر من تمام این شیر برنج رو بخورم ، 
هرچی خواستم بهم میدی ؟ دست کوچک دخترم رو که بطرف من دراز شده بود گرفتم و 
گفتم ، قول میدم ، بعد باهاش دست دادم و تعهد کردم ! ناگهان مضطرب شدم و 
گفتم : آوا ، عزیزم ، نباید برای خریدن کامپیوتر یا یک چیز گران قیمت اصرار 
کنی ! بابا از اینجور پولها نداره ! باشه ؟ 
آوا گفت : نه بابا ، من هیچ چیز گران قیمتی 
نمیخوام ! و با حالتی دردناک تمام شیربرنج رو خورد ! در سکوت از دست همسرم و 
مادرم که بچه رو وادار به خوردن چیزی که دوست نداشت کرده بودن عصبانی بودم 
! وقتی غذا تمام شد آوا نزد من آمد ؛ انتظار در چشمانش موج میزد . همه ما 
به او توجه کرده بودیم و آوا گفت ، من میخوام سرمو تیغ بندازم ، همین 
یکشنبه !!! 
تقاضای او همین بود !!! 
همسرم جیغ زد و گفت : وحشتناکه ! یک دختربچه 
سرشو تیغ بندازه ؟ غیرممکنه !!! گفتم : آوا ! عزیزم ، چرا یک چیز دیگه نمی 
خوای ؟ ما از دیدن سر تیغ خورده تو غمگین میشیم . خواهش می کنم ، عزیزم ، 
چرا سعی نمی کنی احساس ما رو بفهمی ؟ 
سعی کردم از او خواهش کنم ولی آوا گفت : 
بابا ، دیدی که خوردن اون شیربرنج چقدر برای من سخت بود ؟ آوا اشک می ریخت و 
میگفت شما به من قول دادی تا هرچی میخوام بهم بدی ، حالا می خوای بزنی زیر 
قولت ؟ 
حالا نوبت من بود تا خودم رو نشون بدم و 
گفتم : مرده و قولش !!! مادر و همسرم با هم فریاد زدن که : مگر دیوانه شدی ؟ 
آوا ، آرزوی تو برآورده میشه !!! 

صبح روز دوشنبه آوا رو با سر تراشیده شده و صورتی گرد به مدرسه بردم ! دیدن 
دختر من با موی تراشیده در میون بقیه شاگردها تماشایی بود . آوا بسوی من 
برگشت و برایم دست تکان داد و من هم دستی تکان دادم و لبخند زدم . 
در همین لحظه پسری از یک اتومبیل بیرون آمد و 
با صدای بلند آوا را صدا کرد و گفت : آوا ، صبر کن تا منم بیام !!! چیزی 
که باعث حیرت من شد ، دیدن سر بدون موی آن پسر بود ، با خودم فکر کردم ، پس 
موضوع اینه !!! خانمی که از آن اتومبیل بیرون آمده بود بدون آنکه خودش رو 
معرفی کنه گفت : دختر شما ، آوا ، واقعا فوق العاده ست و در ادامه گفت : 
پسری که داره با دختر شما میره ، پسر منه ! اون سرطان خون داره !!! زن مکث 
کرد تا صدای هق هق خودش رو خفه کنه و ادامه داد : در تمام ماه گذشته هریش 
نتونست به مدرسه بیاد و بر اثر عوارض جانبی شیمی درمانی تمام موهاشو از دست 
داده ! نمی خواست به مدرسه برگرده ، آخه می ترسید هم کلاسی هاش بدون اینکه 
قصدی داشته باشن مسخره ش کنن . آوا هفته پیش اون رو دید و بهش قول داد که 
ترتیب مسئله اذیت کردن بچه ها رو بده !!! اما ، حتی فکرشو هم نمی کردم که 
اون موهای زیباشو فدای پسر من کنه !!!!! 
آقا ! شما و همسرتون از بنده های محبوب خداوند هستین که دختری با چنین روح بزرگی دارین ! 
سر جام خشک شده بودم و شروع کردم به گریه کردن !!!