عشق یعنی سالهای عمر سخت

       عشق یعنی زهر شیرین بخت تلخ

             عشق یعنی خواستن له له زدن                           

            عشق یعنی سوختن پر پر زدن            

                  عشق یعنی جام لبریز از شراب          

                        عشق یعنی تشنگی یعنی سراب

 عشق یعنی لایق مریم شدن

عشق یعنی با خدا همدم شدن 

      عشق یعنی لحظه های بی قرار

            عشق یعنی صبر یعنی انتظار     

                  عشق یعنی از سپیده تا سحر      

                        عشق یعنی پا نهادن در خطر                    

  عشق یعنی لحظه ی دیدار یار                      

 عشق یعنی دست در دست نگار            

       عشق یعنی آرزو یعنی امید

             عشق یعنی روشنی یعنی سپید 

                   عشق یعنی غوطه خوردن بین موج 

                         عشق یعنی رد شدن از مرز اوج

ببار بارون ببار نم نم 

ببار بارون که دلگیرم

ببار بارون که غمگینم

ببار بارون دلم تنگه

ببار ای نم نم بارون

ببار امشب ببار تا صبح

ببار امشب دلم خسته اس

ببار امشب دلم تنهاس

ببار و با صدات بشکن

سکوت این شب غمساز

بی تو مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم

همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم

شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم

شدم آن عاشق دیوانه که بودم

در نهانخانه ی جانم گل یاد تو درخشید

باغ صد خاطره خندید

عطر صد خاطره پیچید

یادم آمد که شبی با هم از آن کوچه گذشتیم

پر گشودیم و در آن خلوت دلخواسته گشتیم

برای خواندن بقیه شعر به ادامه مطلب بروید

میدونم نشنیدی از من یه بار بگم دوسِت دارم 

میدونم قدّ یه دنیا به احساست بدهکارم 

میدونم اشتباه کردم عزیزم حق بهت میدم 

تو با عشق پیشه من بودی اینو هرگز نفهمیدم 

چرا یادم میره دستات پناهِ دستِ سردم بود 

چرا یادم میره حرفات یه مرحـــم روی دردم بــود 

با اینکه ، خوبی های تو همیشه بی عَوض بوده 

خیال نکن که این کارا روی قصد و غرض بــوده 
  
نمیدونم توی قلبم یه حسّ بچگی دارم 

تورو آزار میدم امّا بهت وابستگی دارم / وابستگی دارم

یعنی میشه که ما دو تا یه روزی به هم برسیم؟

مهم فقط رسیدنه ، حتی اگه کم برسیم

 یعنی میشه خوشی بیاد دور ما توری بکشه؟

به آرزوهاش برسه هر کی که دوری بکشه؟

 یعنی میشه شب بشینم دست روی موهات بکشم؟

کاشکی بدونم چقـَدَرباید مکافات بکشم

 یعنی میشه که شونه هات فقط پناه من باشه؟

چرا تا حالا نشده ، شاید گناه من باشه

 یعنی میشه که دستامون با هم مثه یه رشته شه؟

هر کی برای اون یکی درست مثه فرشته شه

 یعنی میشه با هم واسه خوشبختی زحمت بکشیم؟

یه خواب راحت بکنیم ، یه آه راحت بکشیم

 یعنی میشه بازم بگی دیوونتم من ، دیوونت؟

دوباره عاشقم بشه اون دل مثل رودخونت

 یعنی میشه با هم باشیم من و خدامون و خودت؟

درست مثه تولدم ، درست مثه تولدت

 یعنی میشه که جای من فقط روی چشات باشه؟

تکیه کلام تو بازم ، من میمیرم برات باشه؟

 یعنی میشه فقط یه بار خدا به ما نگا کنه؟

میگی نمیشه ولی من ، همش میگم خدا کنه

 یعنی میشه تو دفترش یه لحظه اسم ما باشه؟

یه چیزی بشکنه فقط  ، اونم طلسم ما باشه

لیلی قصه اش را دوباره خواند . برای هزارمین بار.... ومثل هربار لیلی قصه باز هم مرد 

لیلی گریست وگفت :کاش اینگونه نبود 

خدا گفت :هیچ کس جزتو قصه ات را تغییر نخواهد داد !! 

لیلی! قصه ات را عوض کن... 

لیلی اما میترسید . لیلی به مردن عادت داشت . 

تاریخ به مردن لیلی خو کرده بود.. 

خدا گفت : لیلی عشق میورزد تا نمیرد . دنیا لیلی زنده میخواهد 

لیلی آه نیست . لیلی اشک نیست . لیلی معشوقی مرده در تاریخ نیست .. 

لیلی ! زندگی کن... 

اگر لیلی بمیرد ، دیگر چه کسی لیلی به دنیا بیاورد ؟ 

چه کسی گیسوان دختران عاشق را ببافد؟... 

چه کسی طعام نور در سفره های خوشبختی بچیند؟ 

چه کسی غبار اندوه را از طاقچه های زندگی بروبد؟ ؟.. 

چه کسی پیراهن عشق را بدوزد ؟ ؟ ... 

لیلی قصه ات را دوباره بنویس .. 

لیلی به قصه اش بازگشت.... 

این بار اما نه به قصد مردن . 

که به قصد زندگی . 

و آن وقت به یاد آورد که تاریخ پر بوده از لیلی های ساده گمنام .......

گذشت یه سال کهنه و یه سال تازه می رسه

اما هنوز چشمای من به راه تو دلواپسه

چند ساله که نیستی و من بدون تو سر می کنم

هر شب تا صبح می شینم و عشقتو از بر می کنم

هر شب کنار عکس تو جوون می گیره خاطره هام

می باره چشمام واسه تو،گریه میاد تو خنده هام

می سوزه دل وقتی شبا چشمات و یادش میارم

می میرم اما تا باشم خاطره هات و دوست دارم

ببخشید اما چند ساله که یاد ما نمی کنی

می یای از اینجا می گذری من و صدا نمی کنی

ببخشیدا، ولی دلم بدجوری دلتنگ شماست

یه عمره که خزونه و می گن بهارنوبت ماست

ببخشیدا ، دلم میخواست من و فراموش نکنی

یه روزی این شعله رو تو،تو سینه خاموش نکنی

برو ولی یادت نره یه روزی عاشقم بودی

یه روزی یادمه خودت می گفتی لایقم بودی

هنوز واسه تو می میرم، دلم واست دلواپسه

کاشکی تو این روزای بد ،خوبی واسه تو برسه

شبا هنوز به یادتم این جوری خوابم می بره

فقط با یاد و خاطره س که این شبامون می گذره

تو هم تو یادت بمونه هر جایی که پا میذاری 

مواظب دلت باشی، یادت نره جا بذاری

خوب می دونم تو رویاهات واست شدم یه خاطره

اما بدون تا همیشه رها واست منتظره

چه کسی می داند که تو در پیله تنهایی خود تنهایی ؟

چه کسی می داند که تو در حسرت یک روزنه در فردایی ؟

پیله ات را بگشا ، تو به اندازه پروانه شدن زیبایی ........!
 

نویسنده : محمد | نظرات (0)

بر لبانم غنچه لبخند پژمرده است
نغمه ام دلگیر و افسرده است
نه سرودی؛ نه سروری
نه هماوازی نه شوری
زندگی گویی ز دنیا رخت بر بسته است.
یا که خاک مرده روی شهر پاشیده است.
این چه آیینی؟ چه قانونی؟ چه تدبیری است؟

از جدا شدن نوشتی رو تن زخمی هر برگ

گریه كردم و نوشتم نازنینم یا تو یا مرگ

به تو گفتم باورم كن میون این همه دیوار

تو با خنده ای نوشتی هم قفس خدانگهدار

بنویس مهلت موندن یه نفس بود

سهم من از همه دنیا یه قفس بود

بنویس که خیلی وقته واسه تو گریه نکردم

سر رو شونه هات نذاشتم مثل دستات سرد سردم

دیدی آنرا که تو خواندی به جهان یار ترین

چه دل آزارترین شد چه دل آزارترین

دیشب از دلتنگیت بغض گلویم را شکست
گریه ای شد بر فراز آرزوهایم نشست
من نگاهت را کشیدم روی تاریخ غزل
تا بماند یادی از روزی که بر قلبم نشس

نذر کردم تا بیایی هرچه دارم مال تو
چشم های خسته پر انتظارم مال تو
یک دل دیوانه دارم با هزاران آرزو
آرزویم هیچ ، قلب بی قرارم مال تو .....

روزگار ما وفا با ما نداشت
طاقت خوشبختی دل ما را نداشت
پیش پای ما سنگی گذاشت
بی خبر از مرگ ما پروا نداشت
آخر این غصه هجران بودو بس
حسرت رنج و فراوان بودو پس......

تو نبودی دل به دل راهی نداشت 
از خیال عشق آگاهی نداشت
 تو نباشی تا قیامت بی کسم
 در تمام زندگی دلواپسم

ناز آن چشمی که سویش مال ماست
ناز آن زلفی که تارش مال ماست
ناز آن چوپان که سازش مال ماست
از آن یاری که قلبش یاد ماست