گاه گاهی که دلم می گیرد

پیشِ خود می گویم

آنکه جانم را سوخت

یاد می آرد از این بنده هنوز؟

اون منم که عاشقونه شعر چشماتو میگفتم...

هنوزم خیس میشه چشمام وقتی یاد تو می افتم...

هنوزم میای تو خوابم تو شبای پر ستاره...

هنوزم میگم خدایا کاشکی برگرده دوباره...

اگر گفتم خداحافظ نه اینکه رفتنت سادست

نه اینکه میشه باور کرد 2باره آخر جادست

خداحافظ واسه اینکه نبندی دل به رویاها

بدونی بی تو و با تو همینه رسم این دنیا!!

میروی تا با نبودن عشق را پر پر کنی

میروی با اشک حسرت ، دیده ام را ترکنی

آن همه گفتی نگاهت با نگاهم زنده است

من نباشم ، می توانی روزها را سر کنی

در نبودت گریه کردم ، آینه احساس کرد

آینه شو ، گریه ام را حس کنی باور کنی

سبز در عشقت شدم کم کم تو دانستی ولی

عاقبت می خواستی در قلب من خنجر کنی

بعد تو در سینه نامت می شود یک خاطره

کاش می شد قصه عشق مرا باور کن

رفتــــم مرا ببخش و مگو او وفــــا نـــداشت

راهــی به جــــز گریـــــز برایم نمانده بـــــود

این عشـــق آتشیـــن پر از درد و بی امیـــد

در وادی گنـــــاه و جنونــــم کشــــانده بـــود

رفتــــم که داغ بوســــه پر حســـرت تــو را

با آبهــــای دیـــــده ز لـــب شستشو دهــم

رفتـــم که نا تمــــام بمانــــم در این ســــرود

رفتــــم که با نگفتــــه به خــود آبــــــرو دهم

رفتــــم ، مگـــــــو مگـــــو که چـــــرا رفـــت

ننگ بود عشق من و نیاز تو و سوزوســاز ما

از پرده خمـــوشی وظلمـــت چو نــور صــبح

بیـــرون فتــــاده بــــود به یک بـاره راز مـــــا

بی وفا باشی شکایت می کنند

با وفا باشی خیانت می کنند

مهربانی گرچه آیین قشنگیست اما

مهربان باشی رهایت می کنن

من عاشقه نگاه مهربون و زیبای توام

دیوونه چشمای روشن و فریبای توام

وقتی توی چشام نگاه می کنی و دروغ میگی

حس می کنم من عاشقه همین دروغای توام

لیلی تو قصه تویی مجنون دیوونه منم

شیرین رویاها تویی فرهاد بی خونه منم

اونیکه میمونه تویی راهی ویرونه منم

اونیکه می خنده تویی اونکه دلش خونه منم

نذار بدون تو دلم از همه چی خسته بشه

نذار بدون تو چشای باز من بسته بشه

……………….

برای خواندن تمامی این شعر زیبا و عاشقانه به ادامه مطلب بروید

میروم پشت سرم چشم تو وا می ماند
یاد این قصه فقط در دل ما می ماند

شعر این کودک دلگیر در این شهر غریب
همچو گیسوی تو در باد رها می ماند

اگر این بغض امانم بدهد می گویم
پشت این بغض گلوگیر چه ها می ماند

یک نفر قلب تو را بی سحر و جادو می برد

بی گمان من می شوم بازنده و او می برد

اشک می ریزم و می دانم که چشمان مرا

عاقبت این گریه های بی حد از سو می برد

آنقدر تلخم که هر کس یک نظر میبیندم

ماجرا را راحت از رفتار من بو می برد

من در این فکرم جهان را می شود تغییر داد

عاقبت اما مرا تقدیر از رو می برد

بعد از این خوب و بـدش باشد پای خودمان

انتخابـی اسـت که کــردیــم بـرای خودمـان

این وآن هیچ مهم نیست که چه فکری بکنند

غــم نداریـم بـزرگ است خــدای خودمــان

بی خیال همــه با فلسفه اشان خـوش باشنـد

خودمـان  آیینــه  هستیـم  بـرای  خودمـان

ما دو رودیم  که  حالا  سره  دریا  داریم

دو مسافـر همـه در آب و هــوای  خودمان

احتیاجـی  بـه  در و دشـت  نـداریـم  اگـر

رو به هـم باز شـود پنجـره هـای خـودمـان

درد اگـر هسـت  بـرای دل هــم  میگـوییـم

در وجـود خودمـان هست  دوای  خودمان

دوست داریم که نفهمند ... بیـا بعـد از ایـن

خودمان  شعـر بخـوانیـم  بـرای  خودمـان

 کاش بـودی تـا دلـم  تنهــا نبـود

            تـا  اسیــر  غصــه  فــردا  نبــود

کاش بــودی تا بـرای قلـب مـن

            زنــدگی این گونه بی معنا نبـود

کاش بـودی تا لبـان سـرد مــن

            قصـه گـوی غصـه غـم هـا نبـود

کاش بـودی تا نگـاه خستــه ام

            بی خبـر از مــوج و از دریـا نبـود

کاش بـودی  تـا زمستـان دلــم

            این چنین پرسوز و پرسرما نبود

کاش بـودی تـا  فقـط  باور کنی

            بعد تــو  ایــن زنــدگی زیبـا نبـود  

شبایی که تو بیداری منم که با تو بیداره

نخوابیده خدای ما که بارون داره می باره

شب و مهتاب و لالایی واسه خواب زمستونه

کنار قلبمه قلبت جدا باشه نمی تونه

چه عطری داره بوی تو که قلب من نمی دونه

نگاهم کن ، نگاهم کن توی چشمات خدا پیداس

دیگه حرفامو باور کن خدا اینجاس ، خدا اینجاس

امشب شب رویای تو بود و تو نبودی

در دل همه آوای تو بود و تو نبودی

دل زیر لب آهسته تمنای تو می کرد

در حسرت دیدار تو بود و تو نبودی

در حضور خارها هم می شود یک یاس بود

در هیاهوی مترسکها پر از احساس بود

می شود حتی برای دیدن پروانه ها

شیشه های مات یک متروکه را الماس بود

دست در دست پرنده ، بال در بال نسیم

ساقه های هرز این بیشه ها را داس بود

کاش می شد حرفی از « کاش می شد» هم نبود

هر چه بود احساس بود و عشق بود و یاس بود

حالا که خواب رفته دلم

حالا که خواب رفته دلم بی صدا برو

آرام رد شو از من و بی اعتنا برو

اینبار حرفهای دل من نگفتنی ست

اینبار را نپرس چرا و کجا ؟ برو

از نو تمام خاطره ها را مرور کن

اصلا نیا به قلب من از ابتدا ، برو

اصلا خیال کن که دلت جای دیگریست

اصلا خیال کن که ندیدی مرا برو

بعد از تو هیچ کس به دلم سر نمی زند

در را ببند پشت سرت ، بی صدا برو

دوستت دارم قسم به اشک چشمات    دوستت دارم قسم به تار موهات

دوستت دارم قسم به اون نگاهت    دوستت دارم قسم به چشم پاکت

دوستت دارم قسم به قلب خسته ات    دوستت دارم قسم به لبای بيستت

دوستت دارم قسم به صافی آيينه     دوستت دارم قسم به دل بی کينه

دوستت دارم قسم به گل و گلدون    دوستت دارم قسم به ليلی و مجنون

برای خواندن بقیه این شعر عاشقانه زیبا به ادامه مطلب بروید

برای عشق گریه كن ولی به كسی نگو.

برای عشق مثل شمع بسوز ولی نگذار پروانه ببینه.

برای عشق پیمان ببند ولی پیمان نشكن .

برای عشق جون خودتو بده ولی جون كسی رو نگیر

برای عشق وصال كن ولی فرار نكن

برای عشق بمیر ولی كسی رو نكش .

برای عشق زندگی كن ولی عاشقونه زندگی كن

بذاز خيال كنم هنوز ترانه هامو مي شنوي

هنوز هوامو داري و هنوز صدامو مي شنوي

 بذار خيال كنم هنوز يه لحظه از نيازتم

 اگه تموم قصه مون  هنوز ترانه سازتم

برای خواندن بقیه شعر عاشقانه به ادامه مطلب بروید

بگذار که در حسرت دیدار بمیرم!!!!!!

 در حسرت دیدار تو بگذار بمیرم!!!!!!

 دشوار بود مردن و روی تو ندیدن!!!!

 بگذار بدلخواه تو دشوار بمیرم!!!!!!!!

 بگذار که چون ناله مرغان شباهنگ!!

 در وحشت و انوده شب تار بمیرم!!!!!

 بگذار که چون شمع کنم پیکر خود آب

 دربستر اشک افتم و ناچار بمیرم!!!!!!

 میمیرم از این درد که جان دگرم نیست

 تا از غم عشق تو دگر بار بمیرم!!!!!!!

 تا بوده ام ای دوست وفادار تو هستم!!!

 بگذار بدانگونه وفادار بمیرم!!!!!!!!!!