همیشه اولین و آخرین کلام شعرهایم تو بوده اے...

همیشه برایم به معناے واقعے یک عشق بوده اے...

گرچه گهگاهے از تو بے وفایے دیده ام...

اما همیشه برایم با وفا بوده اے...

گرچه دلم را میشکنے و اشکم را درمیاورے ...

اما تو همیشه برایم یک دنیا بوده اے...

صداے آهنگ عشق برایم غم انگیز است...

اما همیشه آن را گوش میکنم...

گاهے شنیدن حرف هایت برایم تلخ است...

اما دائم پیش خودم تکرار میکنم...

اگر روزے نباشی کنارم برای من همیشه هستے...

روزے حتے اگر بروی در قلبم همیشه خواهے ماند...

اینجا که هستم پر از دل تنگیست...

حس نبودنت در کنارم خاطرم را پریشان کرده...

اما حس بودنت در قلبم دل تنگے و غم دورے ات را انکار کرده...

گاهے وقتے به دورے مے اندیشم قلبم میلرزد...

نکند که از من سرد شوے...

نکند که مارا فراموش کنے و عاشق کسے دیگر شوے...

نباید بیش از این خودم را با این فکرها برنجانم...

عشق خودش پر از درد و رنج است...

اگر تنهایم بگذارے باز هم مینشینم به پایت...

همیشه اولین و آخرین کلام شعرهایم تو بوده اے...

میخواهم این شعر اولینش تو باشے و آخرین نداشته باشد...

هم چنان ادامه داشته باشد...