به سرخی دستان تو در زمستان 
و به زیبایی معصومیت غریبانه ات در انتظار

اشکهای تو همیشه مخفیانه ریخته می شود 
و خنده های من اشکارا سروده می شود 

شاید معنی زندگی را دیر فهمیده ای و می گریی 
و من بیرحمی آن را زود فهمیده ام و می خندم

راز خنده های من به درد هایم است 
درد های من گناه گریه های توس

از همون لحظه که گفتی میرم اما برمی گردم

می دونستم که یه عمری باید دنبالت بگردم

چه خیال باطلی بود دل به عشق تو سپردن

شبا با یاد و خیالت تا به هر سپیده مردن

می دونستم رفتن تو دیگه برگشتی نداره

شب بی تو بودن من دیگه فردایی نداره

تو رو تو قصه نوشتن تو رو تو غزل سرودن

از تو گفتن از تو خوندن با تو بودن از تو سرودن

با تو از همه بریدن با تو به فردا رسیدن

ازلبات عشقو شنیدن با تو لحظه ها رو دیدن