ازم دوری اما دلت با منه

ازت دورم اما دلم روشنه

***

تو چشمای تو عکس چشمامه و

تو چشمای من عکس چشمای تو

***

تو این لحظه هایی که دورم ازت

همه خاطره هامونو خط به خط

برای خواندن ادامه شعر عاشقانه به ادامه مطلب بروید

گاه گاهی که دلم می گیرد

پیشِ خود می گویم

آنکه جانم را سوخت

یاد می آرد از این بنده هنوز؟

لبخندتو تمام تعادل شهررا به هم میریزد ..

تو بخند،

من شهر رادوباره میسازم

خــــــدا جــونــم

اینکه قلبم شکست به درک...

اینکه تنها شدم هم به درک...

اصلا دلمم شکست به جهنم!

ولی این منو آتیش میزنه که خودمو زنده گذاشتی

تا جلوی این شکسته ها شرمنده شم..!

یکے بـــود(!)


ولے یکـے نبــود


بپرســـد


چگونه به دوش کشید


بارِ این همه نبـــودِ آن یکے را


وقتے که هر چــه بـــود


براے او بـــود و


بے او نبـــود...

از دوریت چه دارم * غیر از دلی شکسته..

ذهنی همیشه ابری ..

فکری همیشه خسته...

میروی تا با نبودن عشق را پر پر کنی

میروی با اشک حسرت ، دیده ام را ترکنی

آن همه گفتی نگاهت با نگاهم زنده است

من نباشم ، می توانی روزها را سر کنی

در نبودت گریه کردم ، آینه احساس کرد

آینه شو ، گریه ام را حس کنی باور کنی

سبز در عشقت شدم کم کم تو دانستی ولی

عاقبت می خواستی در قلب من خنجر کنی

بعد تو در سینه نامت می شود یک خاطره

کاش می شد قصه عشق مرا باور کن

بی وفا باشی شکایت می کنند

با وفا باشی خیانت می کنند

مهربانی گرچه آیین قشنگیست اما

مهربان باشی رهایت می کنن

میروم پشت سرم چشم تو وا می ماند
یاد این قصه فقط در دل ما می ماند

شعر این کودک دلگیر در این شهر غریب
همچو گیسوی تو در باد رها می ماند

اگر این بغض امانم بدهد می گویم
پشت این بغض گلوگیر چه ها می ماند

تو را دوست دارم

در این باران

می‌خواستم تو

در انتهای خیابان نشسته باشی

من عبور کنم

سلام کنم

چه حماقتی

مرا  یاد  نمی کند  و  باز  میخواهمش

چه غرور  بی  غیرتی  دارم...!

مُهم نیست ..

کِه تـو بآ مـَن چـِه میکُنـی ..

بیا ببیــن .. بـَرای تـو ...

مـَن بآ خـودم چـِه میکُنـم . .!

چقدر این دوست داشتن های بی دلیل

خوب است !!

مثل همین باران بی سوال

که هی می بارد

امشب شب رویای تو بود و تو نبودی

در دل همه آوای تو بود و تو نبودی

دل زیر لب آهسته تمنای تو می کرد

در حسرت دیدار تو بود و تو نبودی

در حضور خارها هم می شود یک یاس بود

در هیاهوی مترسکها پر از احساس بود

می شود حتی برای دیدن پروانه ها

شیشه های مات یک متروکه را الماس بود

دست در دست پرنده ، بال در بال نسیم

ساقه های هرز این بیشه ها را داس بود

کاش می شد حرفی از « کاش می شد» هم نبود

هر چه بود احساس بود و عشق بود و یاس بود

سه شاخه گل برات میفرستم

یکی از طرف خداوند که نگهدارت باشه

دومی از طرف دلمه که دوستت داره

و سومی از طرف چشامه که دلتنگ دیدارت شده . . .

حالا که خواب رفته دلم

حالا که خواب رفته دلم بی صدا برو

آرام رد شو از من و بی اعتنا برو

اینبار حرفهای دل من نگفتنی ست

اینبار را نپرس چرا و کجا ؟ برو

از نو تمام خاطره ها را مرور کن

اصلا نیا به قلب من از ابتدا ، برو

اصلا خیال کن که دلت جای دیگریست

اصلا خیال کن که ندیدی مرا برو

بعد از تو هیچ کس به دلم سر نمی زند

در را ببند پشت سرت ، بی صدا برو

دلم صد پاره شده ، بی تو آواره شده

هر روز به یه جرمی سوزوندیش

دل من خسته شده ، مرغ پر بسته شده

می گی همینیه که هستی ، نمی شه از تو رد بشم

بد جوری وابسته شدم ، واست مهم نبود که بودم

حق من این نبود که تو ، حالا بهم بگی برو

منی که عاشق تو بودم

خسته شدم از این همه نیرنگ تو

فقط برو هر چی که دارم مال تو

خسته شدم از این همه در به دری

دیگه مهم نیست که ندارمت تو رو

منو تو چه سخت به هم رسیدیم

چه آسون از هم جدامون کردن

اونا که تو رو ازم گرفتن

ندونستن که چکار کردن

نمی دونستن که تو دنیایه منی

نمی دونستن که هر شب توی رویایه منی

نمی دونستن که تو دنیایه منی

نمیدونستن که هر شب توی رویایه منی

دنیا نذاشت فدات بشم فدات شم

زمونه نذاشت باهات باشم فدات شم

برو و بدون بدونه تو میمیرم

خدا نخواست فدای اون چشات شم فدات شم