کاش جایی برویم

تابلویی داشـته باشـد ؛

که رویش خـدا نـوشــته باشـــد :

پــایــان تمــــام دلتنگـــی هــا … !!!

غم هجران لحظه به لحظه به مرگ نزدیکترم خواهد کرد

و هیچ کس راز دلتنگیهایم را نخواهد فهمید

و هیچ چیز برلب نخواهم آورد

چرا که من گرفتار سنگینی سکوتی هستم که

گویا قبل از هر فریادی لازم است…

خدایا
این دلتنگی های ما را هیچ بارانی آرام نمیکند
فکری کن
اشک ما طعنه میزند به باران رحمتت . . .

انـــگــشــتــانــت را هـــر جـــای نـقشــه خـــواســـتی بــگــذار

فـــــــرقــــی نـــمــی کـــنـــد

تــــنــــهایـــی مــــن عـــمیـــق تـــریـــن جــــای جــــهـــان اســـت

و انــــگشـــتـــــان تـــــــو

هــیــچ وقــــت ، عــــمـــق آن را لـــمـــس نـــخــواهـــد کـــــرد...

لبخند بزن، بدون هیچ انتظاری از دنیا،

بدان روزی دنیا انقدر شرمنده می شود

 که به جای پاسخ لبخندت

با تمام سازهایت می رقصد....

نگاه کن! 

آن دور دستها ... 

یکی تنها به انتظار ایستاده ... 

لبخندی عاشقانه را ! 

دستی برایش تکان بده ... 

تا بشکند حصار سنگی تنهایی اش! 

همیشه با من بمان

هیچکس عاشقانه تر از من

 نمی تواند تو را بسراید...!

من از خدا خواستم، نغمه های عشق مرا به گوشت برساند

تا لبخند مرا هرگز فراموش نکنی و ببینی که سایه ام به دنبالت است

تا هرگز نپنداری تنهایی. ولی اکنون تو رفته ای ،من هم خواهم رفت

فرق رفتن تو با من این است که من شاهد رفتن تو هستم

این روزها 

دلم اصرار دارد فریاد بزند!

اما من جلوی دهانش را میگیرم

وقتی میدانم کسی تمایلی به شنیدن صدایش ندارد

این روزها

من خدای سکوت شده ام

خفقان گرفته ام !

تا آرامش اهالی دنیا خط خطی نشود

واقعا نمی دانم که با چه بیانی زیبایی عشق تو را بسرایم.

تمام غم های من با لبخندی که بر لبهای شیرینت نقش می بندد از بین می رود.

تمام شیرینی زندگی ام با کوچکترین غمی که بر چهره تو می نشیند محو می شود.

عشق من لحظه ای نیست که در یاد تو و غرق در خیالت نباشم.

دستانم تشنه دستان تو،شانه هایت تکیه گاه خستگیهایم

به پاکی چشمانت قسم تا ابد با تو میمانم

بی آنکه دغدغه فردا را داشته باشم

چون میدانم فردا بیش از امروز دوستت خواهم داشت

عزیزم دوسـ ـت دارم...

زمـآن هیـج دردی را دوآ نکــرد..

این مَن بودَم 

که به مــرور زمـآن عـآدت کردم..

و بـآ این هـَمه،

چه اجبـآر سخـتی اســت،خــَنده...

و بـآور کنیــد که مـَن خوشحـالــَم!

منتظری چه اتفاقی بیفتد؟

اینکه دلم برایت تنگ شده کافی نیست؟

منتظری چه اتفاقی بیفتد ؟

اینکه از چشمهای شب زده ام بجای باران برف ببارد ؟

منتظری چه اتفاقی بیفتد ؟

اینکه ستاره ها در آسمان برای نیاز نیمه شبم راه باز کنند ؟

اینکه تمام پروانه ها و پرستوهای سرگردان بعد دعاهایم آمین بگویند ؟

نه عزیز دلمهیچ اتفاق مهمی نمی افتد!

جز پژمردن چشمهای سرخ و سیاه من

جز به خاک افتادن ساقه های احساس بچه گانه ام

منتظری بمیرم تا برگردی ؟ 

اینکه دلم برایت تنگ شده کافی نیست ؟

این روزهــــا زیادی ساکتــــ شده ام

حرفــــ هایم نمی دانم چــــرا به جای گلــــو ،

از چشــــم هایم بیرونــــ می آیند . . .

راز چشمانت را هیچ کس نفهمید

ولی

من امروز رازش را فهمیدم

راز چشمانت رفتنت بود …

نـﮧ نمـﮯدآنـﮯ !

هیچکس نمـﮯدآند. . .

پشت این چهره ی آرام در دلم چـﮧ مـﮯگذرد...

نمـﮯدآنـﮯ !

کسی نمـﮯدآند. . .

 این آرامش  ظاهــر و این دل  نـا آرام ،

 چقدر خستـﮧ ام مـﮯکند . . .

 از خوب ها بیشتر میترسم...!

 آخر..!

 یک روز تو خوب  من بودی ...!

خدایا... 

یک "مرگ" بدهکارم و هزار "ارزو" طلبکار،:

خسته ام" یا طلبم را بده یاطلبت را بگیر...

هر جا دلت شکست

قبل رفتن خودت جاروش کن

تا هر ناکسی منت دستای زخمیشو

رو سرت نذاره...

پشت سرت به جای اشک یه کاسه آب می ریزم

حالا که رفتنی شدی سفر بخیر عزیزم...

این آخرین خواهشمه مواظب خودت باش

اونی که جام و می گیره جوونی تو بزار پاش...

اسم من و جلوش نیار، بهوونه ای نگیره

بهش بگو دوستت دارم بزار برات بمیره..

یادته یادگاری نوشتی رو دیواری

که من و دوسم داری و تنهام نمی زاری

حالا می خوایی بری من و بزاری تنها

منم بدون تو می شم بی خیال دنیا

نه که گِله کنم نه اصلا گِله ای نیست

تو رو بدرقه می کنم با چشم های خیس

هر کسی واسه خودش یه خدایی داره

نه که نفرینت کنم نه این رسم روزگاره..

بی تو همدمم شده قلم و کاغذ تنها

چیزی که ازت دارم یه عکس پارست

اونم همدمی واسه این دل سادست

با اون خاطره هایی که واسم شیرین و تلخه

بهت میگم خداحافظ گرچه گفتنش سخته

دفتر خاطراتت و تو خلوتت بسوزون

یادت نره که کی بودی به دلت هم بفهمون

اگه یه روز من و دیدی به روت نیار که دیدی

حتی اگه صدات زدم به روت نیار شنیدی

کی گفته نفرین می کنم، غصه به تو حروومه

خوشبختی تو گل من، همیشه آرزومه....!

به دریا شکوه بردم از شب دشت

وزین عمری که تلخِ تلخ بگذشت

به هر موجی که گفتم غم خویش

سری میزد به موج و باز میگشت....!

از ته دلم دوست دارم

کاش دنیا یکبار هم که شده

بازیش را به ما می باخت

مگر چه لذتی دارد

این بردهای تکراری برایش؟!

من از این فاصله ها دلگیرم،

گرچه با هر قدمش میمیرم

تو که احساس منو میفهمی،

پس ببین عاشق بی تقصیرم،

سهم من از تو فقط دلتنگیست،

من برای تو شدن هم دیرم،

بعد تو هیچ کسی مثل تو نیست،

تو بمان جای تو من میمیرم

خدا زمین را مدور آفرید تا به انسان بگوید

همان لحظه ای که تصور می کنی به آخر دنیا رسیده ای،

درست در نقطه ی آغاز هستی

وفای شمع رانازم ک بعد از سوختن

ب صد خاکستری در دامن پروانه میریزد

ن چون انسان ک بعداز رفتن همدم

گل عشقش درون دامن بیگانه میریزد

به یادتان می آورم که زیباترین منش آدمی

محبت اوست پس محبت کنید،

چه به دوست، چه به دشمن

که دوست را بزرگ کند و دشمن را دوست . . 

هستند کسانی که از شدت دلتنگی به کما رفته اند….

حرف نمیزنند

راه می روند

نفس میکشند

ولی چیزی حس نمی کنند !