بــــــاور نمی كنم 
اینگونه عاشقـانه 
در مـن ، حبس شده باشی!! 
بگو با چه جادوئی 
مرا اینگونه نا عادلانه وقف خودت كردی؟

رنگ آرزوهایم این روزها خیلی پریده
تو اگر دستت به آسمانش رسید
چند تکه ابر نقاشی کن
تا دل من به ابرها خوش باشد... !

لبخند که می زنم پیدایم می کنی

باران می بارد، تو از کنارم می گذری

فریاد نمی کشم که بازگردی

می دانم امشب این آسمان تاب ماه را ندارد

لبخند می زنم،

فراموش می کنم..

دنیا اونقد کوچیکه که آدمایی رو که ازشون متنفری هر روز میبینی

ولی اونقدر بزرگه که اونی که دلت می خواد رو هیچوقت نمیبینی …

روزی که میخواست بره گفت شایدبرگردم...

            رفتنش چیزی نیست شایدش درد داره....

نگذار هركسي از راه رسيد با

 ساز دلت تمرين نوازندگي كند... !

خدایا!

دستانی را در دستانم قرار بده

که پاهایش با دیگری پیش نرود...

دیــــگر برایم مهم نیستــــ ...

برایـــم مهم نیست دیگران

چه میگویند !

زیرا

من فقط خودم هستم ...

خودم ، که عاشق تو هستم

گردنـــــــــم درد میکند!

از همـــــــــان وقتى که

همـــــــــه چیز را به گـــــــــردن من انداختى!

دوست نداشتـــــــــنت را

بـــــــــى توجهى هـــــــــایت را

رفتنـــــــــت را ...

اشـتبـــــاه از مــ ـــن بـــــود ... 

کســـــی را پاشویـــــه می کـــــردم کـــــه ,

در '' تـبــــــــــ '' دیگـــــری مـــــی سوخــتـــــــ ....!

هزار بار آمدم خطت بزنم از قلبم

خود خودت را

یادت را

اسمت را

اما…

فقط قلبم پر شد از خط خطی های عاشقانه…

انـــگــشــتــانــت را هـــر جـــای نـقشــه خـــواســـتی بــگــذار

فـــــــرقــــی نـــمــی کـــنـــد

تــــنــــهایـــی مــــن عـــمیـــق تـــریـــن جــــای جــــهـــان اســـت

و انــــگشـــتـــــان تـــــــو

هــیــچ وقــــت ، عــــمـــق آن را لـــمـــس نـــخــواهـــد کـــــرد..

نگذار هركسي از راه رسيد با

 ساز دلت تمرين نوازندگي كند... !

گفتم که دوستت دارم،گفتی که باور نداری

گفتم این کلمه را از حفظ نمی گویم از ته دلم می گویم،گفتی دلم را نیز باور نداری

سکوت تلخی کردم و از ته دلم آه کشیدم.مدتی سکوت با چشمانی خیس

گونه ام خیس شد و قلبم شکسته

گفتی که تو قلبم را شکستی،گفتم که قلبت شکسته نشد،احساست در هم شکست

گفتی سکوت کن می خواهم گریه کنم ،من نیز سکوت کردم و با گریه تو نا آرام شدم و اشک ریختم

گفتی بی خیالی از اشکهایم،چیزی نگفتم،و باز سکوت و یک آه تلخ

گفتی کاش که عاشق نمی شدم ،گفتم عاشقی همه این دردها را دارد

گفتی خسته شدی از همه کس،گفتم من با تو می مانم

گفتی خیلی تنهایی،گفتم کسی که عاشق است تنهایی را نمی شناسد

و باز گفتی تنهایی،گفتم کسی که عاشق است قلب یارش باید همان تنهایی او باشد

گفتی که این حرفهایت تکراری است،گفتم به جز تکرارش راهی نیست

گفتی که آغوشت را می خواهم،گفتم که منتظر بمان عزیزم

گفتی که شانه هایت را می خواهم،دلم به درد آمد از دوریت و به غم نشستم

گفتی که تو از حرفهایم پریشانی،گفتم حرفی نیست و حرفهایت شکنجه ای بیش نیست

گفتی که لبخندی بزن،گفتم که حس لبخند نیست

گفتم با این که این کلمه تکراریست و با این که باور نداری باز می گویم که دوستت دارم

چیزی نگفتی و سکوت کردی

گفتم که دوستت دارم،دوستت دارم و دوستت دارم و اشک از چشمانم سرازیر شد

و باز چیزی نگفتی و به جای سکوت این بار تو نیز مانند من اشک ریختی…